Exc-M A2 vernedert VDL A1 (11-1)

Excelsior-M A2 heeft in een wedstrijd die gewonnen moest worden, VDL A1 met 11- 1 naar Maassluis Oost teruggestuurd. Exc-M A2 heeft op indrukwekkende wijze laten zien hoe effectief het team kan zijn en daardoor stuivertje gewisseld met VDL op de ranglijst, waardoor volgend seizoen op een hoger plan kan worden opgetreden.

Er zijn van die momenten dat je aan jezelf gaat twijfelen; afgelopen maandag heb ik de wedstrijd VDL A1 tegen titelkandidaat Excelsior ’20 A1 (1-4) gezien. Ik was onder de indruk geraakt van een fysiek sterk VDL dat met een aantal goede voetballers degelijk en hard werkend de strijd aanging en in mijn ogen recht had op een punt. Ik krabbelde me eens flink achter de oren en toog onaangenaam verrast huiswaarts.

Hoe anders zou het gaan lopen. Al na 20 seconden was het Colin die de toon zette. Op links degradeerde hij met een “Coentje Meloentje” de rechtsback van VDL tot een wipkip. Een, naar later zou blijken, echt heel goede keeper moest toen al voor het eerst handelend optreden en hield zijn VDL nog op de been. Amper 5 minuten later was het dan wel raak, Kevin rondde een voorzet van Rabin koelbloedig af, 1–0. We gingen er eens lekker voor zitten, maar voordat ik goed en wel zat was het al weer 1–1. Weifelend ingrijpen achterin en hun nummer 9 (Huib of zo) mocht na ruim baan geboden te zijn de gelijkmaker laten noteren. Het had toen zeker al 3–0 moeten staan. Er volgde een korte periode van onrustig voetballen en zeker toen bij een blessure van Frank de tegenstander weigerde de bal buiten de lijnen te spelen ontstond er voor onze goal een hachelijke situatie waarbij Davey met een uiterste reflex de 1–2 voorkwam. Maar in 20 minuten tijd kantelde de wedstrijd definitief; Urban scoorde in de 30e minuut na fraai aangeven van Lorry de 2–1 en Rabin na sterk doorgaan van Kevin in de 35e minuut de 3–1 en toen de scheidsrechter Adis van VDL ook nog eens rood gaf was het duidelijk dat de punten aan de Lavendelstraat zouden blijven. Dat het bij rust nog steeds 3–1 stond was te wijten aan slordig omgaan met de kansen aan onze kant en door, ik moet nogmaals zeggen, prima keeperswerk van de doelman van VDL. Ik wil niet overdrijven, maar zonder hem had het minstens 17–1 geworden. Tussen alle goals door in de 2e helft telde ik namelijk zeker nog 5 a 6 echt 100% kansen die hij voorkwam.

Wat me van A2 aangenaam verraste was dat we in de 2e helft gewoon doorgingen met waar we in de 1e heft mee bezig waren, gewoon lekker voetballen (waarbij vanzelfsprekend wel eens wat mis ging) en met scoren. Vaak zie je dat de ploeg met 11 man geen raad weet met een overtal situatie. In dit geval leverde dat 8 goals op. Ik ga ze niet allemaal omschrijven maar de 4-1 was van Urban, de 5–1 en de 6–1 van Lorry de 7–1 van Colin, de 8–1 en 9–1 van Birol en de 10–1 en 11–1 waren van Mo Boussie en het moet gezegd, er zaten echt beauty’s bij waar zelfs de VDL goalie dus geen antwoord op had.

Ik ben vandaag getuige geweest van een ijzersterk Excelsior A2 dat een belangrijke stap heeft gezet op weg naar lijfsbehoud of eigenlijk moet ik zeggen promotie want de nummers 7 en lager degraderen.

Opstelling; Davey van Eijk, Frank van der Voort, Remco Kraijo, Robbert van de Berg, Jasper Sprang, Rabin Hassan, Lorrenzo Loef, Mike van de Meer, Colin Pleysier, Urban Martina (Mo el Boukhani 67)en Kevin Poerstamper (Birol Eroglu 58). Niet gebruikte wissel, Arnoud van der Velde (bedankt).

Ruud.